آیا خدا بدی را آفرید؟
جواب: اول ممکن است اینطور بنظر بیاید که اگر خدا همه چیز را آفرید، پس بدی هم باید بوسیلة خدا آفریده شده باشد. بهر حال، بدی یک "چیز" مثل سنگ یا جریان برق نیست. سما نمی توانید یک قوطی بدی داشته باشید. بدی بخودی خود وجود ندارد، در واقع بدی عدم وجود خوبی است. مثلا یک سوراخ هر چند که واقعی است ولی لازمة وجودش چیز دیگریست که سوراخ در آن ایجاد شده. عدم وجود خاک را سوراخ می نامیم، ولی آن نمی تواند از خاک جدا باشد. پس وقتی خدا آفرید، درست است که همه چیز خوب بود. برای داشتن حق انتخاب، خدا اجازه داد در کنار خوبی چیز دیگزی هم برای انتخاب باشد. پس خدا به فرشتگان و انسانهای آزاد اجازه داد خوبی را قبول یا رد (بدی) کنند. وقتی رابطة بدی بین دو چیز خوب وجود داشته باشد، آنرا بدی می نامیم، اما آن تبدیل به "چیز" نمی شود که باید خلق می شد.
ممکن است توضیح بیشتر کمک کند. اگر از شخصی بپرسند " آیا سرما وجود دارد؟" جواب احتمالا "بله" است. هر جند که درست است ولی سرما وجود ندارد. سرما عدم وجود گرماست. بهمین شکل، تاریکی وجود ندارد، وعدم وجود نور است. بدی عدم وجود خوبیست، ویا بهتر بگوییم، بدی عدم وجود خداست. خدا مجبور نبود بدی را بیافریند، اما برای عدم وجود خوبی اجازه داد.
خدا بدی را نیافرید، اما به بدی اجازه می دهد. اگر خدا اجازه نداده بود که احتمال بدی وجود داشته باشد، هم انسان و هم فرشتگان خدا را از روی اجبار خدمت می کردند، نه از روی انتخاب. او "آدم آهنی" نمی خواست که چون اینطور "برنامه ریزی" شده بودند آنچه او می خواهد انجام دهند. خدا اجازه داد که احتمال بدی وجود داشته باشد تا ما خالصانه ارادة آزاد داشته باشیم و انتخاب کنیم که آیا می خواهیم او را خدمت کنیم یا نه.
بعنوان یک انسان فانی، ما هیچوقت نمی توانیم خدا ی فنا ناپدیر را درک کنیم (رومیان 11 : 33-34). ما گاهی فکر می کنیم که میفهمیم چرا خدا کاری را انجام می دهد، اما بعد در می یابیم که منظور دیگری از آن فکر اولیة ما داشت. خدا به همه چیز از جنبة قدوسیت و ابدی نگاه می کند. ما به همه چیز از جنبة گناه آلود، زمینی، و موقتی نگاه می کنیم. چرا خدا انسان را روی زمین گذاشت درحالیکه می دانست آدم و حوا گناه می کنند و بدی، عذاب و مرگ را وارد جهان می کنند؟ به این سوالات در اینطرف ابدیت جواب کاملی داده نخواهد شد. اما آنچه ما می توانیم بدانیم این است که آنچه خدا انجام می دهد پاک و کامل است و در نهایت باعث جلال او می شود. خدا اجازة احتمال بدی را داد تا به ما حق انتخابی حقیقی داده باشد که آیا می خواهیم او را پرستش کنیم یا نه. خدا بدی را نیافرید، اما او اجازة آنرا داد. اگر او این اجازه را نداده بود، ما او را از روی اجبار پرستش می کردیم نه از روی اختیار.
جواب: اول ممکن است اینطور بنظر بیاید که اگر خدا همه چیز را آفرید، پس بدی هم باید بوسیلة خدا آفریده شده باشد. بهر حال، بدی یک "چیز" مثل سنگ یا جریان برق نیست. سما نمی توانید یک قوطی بدی داشته باشید. بدی بخودی خود وجود ندارد، در واقع بدی عدم وجود خوبی است. مثلا یک سوراخ هر چند که واقعی است ولی لازمة وجودش چیز دیگریست که سوراخ در آن ایجاد شده. عدم وجود خاک را سوراخ می نامیم، ولی آن نمی تواند از خاک جدا باشد. پس وقتی خدا آفرید، درست است که همه چیز خوب بود. برای داشتن حق انتخاب، خدا اجازه داد در کنار خوبی چیز دیگزی هم برای انتخاب باشد. پس خدا به فرشتگان و انسانهای آزاد اجازه داد خوبی را قبول یا رد (بدی) کنند. وقتی رابطة بدی بین دو چیز خوب وجود داشته باشد، آنرا بدی می نامیم، اما آن تبدیل به "چیز" نمی شود که باید خلق می شد.
ممکن است توضیح بیشتر کمک کند. اگر از شخصی بپرسند " آیا سرما وجود دارد؟" جواب احتمالا "بله" است. هر جند که درست است ولی سرما وجود ندارد. سرما عدم وجود گرماست. بهمین شکل، تاریکی وجود ندارد، وعدم وجود نور است. بدی عدم وجود خوبیست، ویا بهتر بگوییم، بدی عدم وجود خداست. خدا مجبور نبود بدی را بیافریند، اما برای عدم وجود خوبی اجازه داد.
خدا بدی را نیافرید، اما به بدی اجازه می دهد. اگر خدا اجازه نداده بود که احتمال بدی وجود داشته باشد، هم انسان و هم فرشتگان خدا را از روی اجبار خدمت می کردند، نه از روی انتخاب. او "آدم آهنی" نمی خواست که چون اینطور "برنامه ریزی" شده بودند آنچه او می خواهد انجام دهند. خدا اجازه داد که احتمال بدی وجود داشته باشد تا ما خالصانه ارادة آزاد داشته باشیم و انتخاب کنیم که آیا می خواهیم او را خدمت کنیم یا نه.
بعنوان یک انسان فانی، ما هیچوقت نمی توانیم خدا ی فنا ناپدیر را درک کنیم (رومیان 11 : 33-34). ما گاهی فکر می کنیم که میفهمیم چرا خدا کاری را انجام می دهد، اما بعد در می یابیم که منظور دیگری از آن فکر اولیة ما داشت. خدا به همه چیز از جنبة قدوسیت و ابدی نگاه می کند. ما به همه چیز از جنبة گناه آلود، زمینی، و موقتی نگاه می کنیم. چرا خدا انسان را روی زمین گذاشت درحالیکه می دانست آدم و حوا گناه می کنند و بدی، عذاب و مرگ را وارد جهان می کنند؟ به این سوالات در اینطرف ابدیت جواب کاملی داده نخواهد شد. اما آنچه ما می توانیم بدانیم این است که آنچه خدا انجام می دهد پاک و کامل است و در نهایت باعث جلال او می شود. خدا اجازة احتمال بدی را داد تا به ما حق انتخابی حقیقی داده باشد که آیا می خواهیم او را پرستش کنیم یا نه. خدا بدی را نیافرید، اما او اجازة آنرا داد. اگر او این اجازه را نداده بود، ما او را از روی اجبار پرستش می کردیم نه از روی اختیار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر